เมืองพุกาม (ประเทศพม่า)

"พุกาม" เป็นเมืองโบราณและได้รับการรับรองจากองค์การยูเนสโกให้เป็นแหล่งมรดกโลก ตั้งอยู่ในเขตมัณฑะเลย์ ประเทศพม่า ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 9 ถึง 13 เมืองแห่งนี้เคยเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรพุกาม อาณาจักรแห่งแรกของชาวพม่า ในช่วงรุ่งเรืองสูงสุดของอาณาจักรระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 11 ถึง 13 มีวัด เจดีย์ และอาราม กว่า 10,000 แห่ง ถูกสร้างขึ้นบนที่ราบพุกามเพียงแห่งเดียว ซึ่งยังคงมีวัดและเจดีย์กว่า 2,200 แห่งที่ยังคงอยู่รอดมาจนถึงปัจจุบัน

อาณาจักรพุกามนั้นมีความเจริญสูงสุดในพุทธศตวรรษที่ 16 ถือได้ว่าเป็นยุคทองของอาณาจักรพุกาม เพราะกษัตริย์ในราชวงศ์นี้ล้วนมีความศรัทธาในศาสนาพุทธเป็นอย่างมาก กษัตริย์หลายพระองค์นิยมสร้างเจดีย์ เพื่อเป็นการเสริมสร้างสิริมงคลในรัชกาลของพระองค์จนทำให้เมืองพุกามขึ้นชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งทะเลเจดีย์ 4000 องค์ อาณาจักรนี้ล่มสลายเพราะการบุกรุกเข้าทำลายของกองทัพมองโกลที่นำโดยกุ๊บไลข่าน (Kublai Khan) ในปี พ.ศ. 1830

เมื่ออาณาจักรพุกามล่มสลายลง ดินแดนแห่งนี้จึงแตกออกเป็นอาณาจักรต่างๆหลายอาณาจักรคือ เมืองหงสาวดีกลับไปเป็นของชาวมอญ เมืองอังวะ (Innwa) ก็ถูกครอบครองโดยชาวไทยใหญ่ในรัฐฉาน เกิดสงครามระหว่างอาณาจักรมากมายหลายต่อหลายครั้ง ดังนั้น 200 กว่าปีต่อมา ชาวพม่าจึงได้รวบรวมชนชาติเดียวกันให้เป็นอาณาจักรตองอู (Taungoo) ขึ้น โดยมีกษัตริย์ที่สำคัญและมีอำนาจมากในยุคนี้ก็คือพระเจ้าบุเรงนอง (King Bayinnaung) ในสมัยของพระองค์นี้เองที่กรุงศรีอยุธยาต้องสูญเสียเอกราชให้แก่พม่าครั้งแรก แต่สมเด็จพระนเรศวรมหาราชของไทยก็ได้กอบกู้อิสระภาพคืนมาได้ จนเมื่อจุดจบของอาณาจักรมาถึง อาณาจักรตองอูนั้นต้องแตกสลายไปเพราะต้องรับกับศึกสงครามรอบด้านทั้งจากอยุธยา มอญ และชาวยะไข่ (Rakhine) อันเป็นจุดสิ้นสุดยุคแห่งความรุ่งเรืองไว้แค่นั้น